Τιμάμε την 8η Μάρτη, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

«Σπάμε τις αλυσίδες της σιωπής, της εκμετάλλευσης, της ανισοτιμίας»

Οι ρίζες της 8ης Μάρτη βρίσκονται στην ιστορία του εργατικού κινήματος και στους αγώνες των εργατριών. Είναι η επέτειος για την ηρωική θυσία των απεργών εργατριών γυναικών που έγινε στις 8/3/1857 στη Νέα Υόρκη. Τότε που μια μεγάλη διαδήλωση εργατριών στην κλωστοϋφαντουργία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης διεκδίκησε «10ωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών». Μια διαδήλωση που χτυπήθηκε από την αστυνομία και βάφτηκε στο αίμα.

Όποια πρόοδος διαχρονικά υπάρχει από τότε έως και σήμερα υπέρ των δικαιωμάτων της γυναίκας, δεν είναι αρκετή ώστε να μιλάμε για ισοτιμία της γυναίκας. Οι πολλαπλοί ρόλοι που έχει σε αυτή τη κοινωνία επιτάσσουν την κοινωνική της προστασία λόγω και της ανισότιμης θέσης της και των ιδιαίτερων αναγκών της λόγω μητρότητας. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουμε δικαίωμα στη τροφή, στη στέγη, στη μόνιμη και σταθερή εργασία, στη δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία, στον πολιτισμό και αθλητισμό.

Η φετινή παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, ένα χρόνο από την έναρξη της πανδημίας, βρίσκει τις εργαζόμενες  γυναίκες, τις άνεργες, τις φοιτήτριες, τις μητέρες, όλο το λαό μας αντιμέτωπους με την ανασφάλεια, τα αδιέξοδα που γέννησε η απαξίωση των δημοσίων συστημάτων υγείας και η εξάπλωση της πανδημίας στη χώρα μας αλλά και σε όλο τον κόσμο. Μια ψυχοκοινωνικά επιβαρυμένη ακόμα περισσότερο κατάσταση, αφού η γυναίκα καλείται να στηρίξει τους ηλικιωμένους που δεν μπορούν να έχουν καν περίθαλψη, τα παιδιά στο σπίτι με την τηλεκπαίδευση, τις εργασιακές ανατροπές. Μαζί με όλα τα παραπάνω καλείται να αντιμετωπίσει και την αύξηση των περιστατικών εργασιακής και οικογενειακής βίας σε συνθήκες εγκλεισμού των πόλεων, της κοινωνικής ζωής λόγω πανδημίας.

Στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τα θύματα που βρήκαν το θάρρος να καταγγείλουν και να αποκαλύψουν νέα ή παλιότερα περιστατικά βίας σε βάρος των γυναικών ακόμα και ανήλικων παιδιών.

Το αίτιο για τα αποκρουστικά περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης είναι οι οικονομικές και κοινωνικές πιέσεις και καταναγκασμοί, που δεσμεύουν τα όνειρα, την πορεία μιας γυναίκας, ενός νέου ανθρώπου στην εργασία, στην εκπαίδευση, στον αθλητισμό, στον πολιτισμό.

Χτίζουμε «ασπίδα προστασίας» απέναντι στη βία κάθε μορφής σε βάρος των γυναικών μέσα από την κοινή αγωνιστική μας δράση, τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη!

Είναι αδιανόητο τον 21^ο αιώνα, η γυναίκα:

• να μην απολαμβάνει ίδια εργασιακά-επαγγελματικά δικαιώματα με τους άντρες συναδέλφους της.
• που θέλει να εργαστεί αλλά αναγκάζεται να μείνει στο σπίτι για να αναλάβει τη φροντίδα παιδιών/ηλικιωμένων/μελών οικογένειας σε ανάγκη, κ.λπ.
• πέρα από την εργασιακή εκμετάλλευση που υφίσταται, να επωμίζεται ως ατομικό καθήκον το νοικοκυριό και τις υποχρεώσεις του.

Διέξοδος υπάρχει. Και οι γυναίκες, όπως και οι άνδρες, πρέπει να οργανωθούμε, να παλέψουμε και να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει τον 21^ο αιώνα. Είναι επιτακτική η ανάγκη οργάνωσης όλων μας μέσα από τα σωματεία μας, τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων και επίσης των γυναικών μέσα από τους Συλλόγους Γυναικών

Τιμάμε την ιστορική επέτειο της 8ης Μάρτη, Παγκόσμιας Μέρας των γυναικών.

Το αγωνιστικό της μήνυμα φωτίζει στις σύγχρονες συνθήκες την κοινή μας πάλη για ισότιμα δικαιώματα ανδρών και γυναικών στην εργασία, στην οικογένεια, στην κοινωνική δράση.