Απόφαση της Γενικής Εκλογοαπολογιστικής Συνέλευσης της Ένωσης και ψήφισμα της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής για τον Πόλεμο

Στις 20/03/2022 και ώρα 17:30 πραγματοποιήθηκε η Γενική Εκλογοαπολογιστική Συνέλευση της Ένωσης.
Η εισήγηση καθώς και το ψήφισμα που κατατέθηκε για τον πόλεμο στην Ουκρανία, ψηφίστηκαν ομόφωνα από το σώμα!

---

Απόφαση:

Ερχόμαστε σήμερα μετά από μία τρίχρονη θητεία της Ένωσης, έχοντας βιώσει τα δύο χρόνια από αυτά μέσα σε συνθήκες πανδημίας αλλά και πολέμου, φτώχειας, ακρίβειας. Παρά τις συνθήκες αυτές, και με έντονη προσπάθεια από κάποιους να μείνουμε άπραγοι και με κλειστά στόματα, καταφέραμε να βγούμε μπροστά, να διεκδικήσουμε, αποσπώντας κατακτήσεις. Αψηφώντας διάφορους εκβιασμούς και την συνεχή ρίψη λάσπης, καταφέραμε να είμαστε παρόντες σε όλα τα μέτωπα και να τα επικοινωνήσουμε με όλους τους τρόπους στους γονείς, με προμετωπίδα πάντα τη διασφάλιση των συμφερόντων των παιδιών μας. Σίγουρα θα μπορούσαμε να κάνουμε ακόμη περισσότερα αν δεν υπήρχε ο εγκλεισμός και αυτό το αποδεικνύει τόσο η δράση μας πριν την πανδημία όσο και κατά την διάρκειά της.

Η πανδημία, που ακόμα δεν έχει περάσει, όχι μόνο έδειξε το σκληρό πρόσωπό της στο πώς αντιμετωπίζονται τα παιδιά μας και από αυτή αλλά και από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά ήταν και το πρόσχημα για να περάσουν ένα σωρό αντίεκπαιδευτικά και αντεργατικά μέτρα.

Ένα από αυτά είναι ο αντιδραστικός νόμος για το νέο σχολείο  που ψηφίστηκε μες το κατακαλόκαιρο για να αποφευχθούν αντιδράσεις. Η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας – κατηγοριοποίηση δηλαδή, η αυτονομία των σχολείων, η σύμπτυξη τμημάτων, η τράπεζα θεμάτων, η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας με τους manager, τον δήμο και με μόνο έναν 1 εκπαιδευτικό, είναι τα βασικά σημεία που χαρακτηρίζουν τον νόμο αντιδραστικό, που τον 21^ο αιώνα αντί η μόρφωση να προσφέρεται σε όλα τα παιδιά απλόχερα και ενιαία βγαίνουν και μιλάνε για καλούς και κακούς μαθητές για πρότυπα ή μη σχολεία….για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα ή καλύτερα την σφαγή στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών μας.

Ήδη από την εμφάνιση του πολυνομοσχεδίου για τον συγκεκριμένο νόμο, η Ένωση μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές βγήκε μπροστά με πολύμορφο τρόπο για να ενημερώσει, για να κινητοποιήσει, για να εμποδίσει την εφαρμογή του και προχώρησε και σε σύσκεψη στην αρχή της χρονιάς.

Σε αυτή την προσπάθεια συναντηθήκαμε και με άλλους γονείς, πού και στη συνέχεια μαζί με εκπαιδευτικούς και μαθητές βρεθήκαμε σε όλες τις κινητοποιήσεις, με αφορμή και τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη και βροντοφωνάξαμε, ό,τι δεν μας φτάνει ένα φιλί για καληνύχτα, θέλουμε χρόνο με τα παιδιά μας.

Με γνώμονα τη λογική που λέει ότι ό,τι σε εμάς είναι ανάγκη, θεωρείται ΚΟΣΤΟΣ, αντιμετωπίστηκε και αντιμετωπίζεται όλη η πανδημία και για αυτό μαζί με άλλους φορείς της πόλης βγήκαμε μπροστά με το αίτημα για την Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.

Από την αρχή ως Ένωση είτε όσο αφορά την παιδεία, είτε την υγεία, τον πόλεμο, την ακρίβεια προβάλαμε ότι όποιος νόμος ψηφίζεται, ότι μέτρο παίρνεται ή καλύτερα δε παίρνεται  αποτελεί πολιτική επιλογή….δεν είναι ότι δε μπορούν και αυτό αποδείχτηκε με τα υπέρογκα ποσά για τις εξοπλιστικές δαπάνες, αλλά ότι δε θέλουν, δε κοιτάνε το συμφέρον των παιδιών μας.

Πολιτική επιλογή όλων των κυβερνήσεων είναι το 2022 να μη στηρίζονται από το κράτος τα σχολεία και να στηρίζονται από καλοθελητές. Η συντήρηση έχει μεταφερθεί στους δήμους στη λογική της ανταποδοτικότητας και ο δήμος με τη σειρά του τη μετακινεί στους γονείς ή σε ιδιώτες.

Είναι επιλογή η τράπεζα θεμάτων, η βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια, οι 30 μαθητές στις τάξεις. Έχει στόχο τον διωγμό των παιδιών από τις τάξεις και έτσι να σπρώχνονται στην κατάρτιση, που και αυτή βάλλεται. Στα ΕΠΑΛ τα παιδιά γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν αρκεί να μαθαίνουν αυτό που κάθε φορά έχει ζήτηση στην αγορά. Αυτή η λογική είναι που οδηγεί συνεχώς μια σειρά από ειδικότητες να ανοίγουν και να κλείνουν, ακόμα και μέσα στη χρονιά. Και εκεί τα παιδιά μας αντιμετωπίζονται ως κόστος και φτάνουμε στο σημείο ακόμα και οι εκπαιδευτικοί, να συντηρούν τα εργαστήρια με την ίδια τους την τσέπη.

Για εμάς δεν υπάρχουν καλοί και κακοί μαθητές, σχολείο που έχει χρήματα να δώσει και σχολείο που δεν έχει. Για εμάς υπάρχει σχολείο που πρέπει να αγκαλιάζει, να έχει να δίνει σε παιδιά που θα αποκτούν ολόπλευρη γνώση.

Είναι επιλογή η κατάσταση που επικρατεί στην προσχολική αγωγή, η οποία έχει περάσει στους δήμους. Εκεί βλέπουμε τι θα πει κατηγοριοποίηση, αυτόνομο σχολείο, ελλιπής χρηματοδότηση, έλλειψη προσωπικού, δίμηνους και τρίμηνους παιδαγωγούς.

Είναι επιλογή, η αντιμετώπιση που υπάρχει για την Ειδική Αγωγή. Από την παράλληλη στήριξη που εκπαιδευτικοί αναλαμβάνουν 2 και 3 παιδιά εκ περιτροπής, μέχρι το Ειδικό Σχολείο όπου στερείται βασικών ειδικοτήτων, εκπαιδευτικών, απαραίτητου βοηθητικού προσωπικού, καθώς και αναγκαίων υποδομών. Τα παιδιά αυτά, όπως συμβαίνει και για τα ΑμΕΑ γύρω μας, λογίζονται ως φύρα, μη παραγωγικά άρα και βάρος

Είναι επιλογή και δεν είναι για συμφέρον των παιδιών μας για ακόμα μία φορά να μην αυξάνεται ο κρατικός προϋπολογισμός για την παιδεία, την ίδια ώρα όμως να αυξάνονται οι φόροι και οι λογαριασμοί να έχουν πιάσει ταβάνι! Τα λεφτά δεν αυξήθηκαν, είδαμε όμως λιγότερους εκπαιδευτικούς. Μας λένε ότι τα κενά είναι λιγότερα, τη στιγμή όμως που αυξάνονται συνεχώς οι μαθητές μέσα στις τάξεις, οπότε δεν απαιτούνται και επιπλέον εκπαιδευτικοί. Μαθηματικά βγαίνει, εκπαιδευτικά όμως δεν είναι ορθό και βέβαια είναι εις βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Είναι επιλογή το να υπάρχουν ακόμα και τώρα πολλοί νεκροί από την πανδημία. Επιβεβαιωθήκαμε μέχρι κεραίας για το μέγεθος της διασποράς που υπήρχε στη σχολική κοινότητα όταν τελικά δόθηκαν self test μετά από ένα χρόνο στα παιδιά. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα αιτήματα που είχαμε γονείς – εκπαιδευτικοί και μαθητές και που ήταν αιτήματα από την ίδια την ιατρική κοινότητα, δεν τα αμφισβήτησε ποτέ κανείς. Ακόμα και στην 1^η υγειονομική περιφέρεια που βρεθήκαμε, επιβεβαιωθήκαμε απόλυτα για την απόλυτη  ανάγκη ύπαρξη δομής πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στην πόλη.

Είναι επιλογή λοιπόν η υποχρηματοδότηση, γιατί φάνηκε ακόμα και τώρα πώς μέσα σε μία μέρα δίνονται χρήματα για την εμπλοκή στον πόλεμο, αλλά για την πανδημία εμείς έπρεπε να γίνουμε γιατροί, εκπαιδευτικοί, ψυχολόγοι για τα παιδιά μας, την ώρα που και οι ίδιοι οι υγειονομικοί κατέβαλαν και καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες.

Επιλογή όμως είναι και υπάρχουν ευθύνες για αυτό, η δημοτική αρχή να μη διεκδικεί, να μην έχει γράψει ούτε μία γραμμή, για να απαιτήσει παραπάνω χρηματοδότηση, που δεν έδωσε κανένα δίκιο στα αιτήματά μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και στο αίτημα για τη δημιουργία δομής Πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στην Καισαριανή, αντί για να το στηρίξει και να το ενισχύσει, την ίδια περίοδο μας παρουσίασε, ουσιαστικά σε αντιπαραβολή, το ΚΕΠ Υγείας. Τα ίδια και όταν βγαίναμε μπροστά για τα κτιριακά ζητήματα των σχολείων μας, τα οποία προέρχονται και από τη χρόνια υποχρηματοδότηση από το κεντρικό κράτος. Εμείς δεν είπαμε ποτέ κανέναν κλέφτη και απατεώνα, αντίθετα ζητήσαμε να διεκδικηθούν χρήματα για τα σχολεία που δεν συντηρούνται επαρκώς και δυστυχώς όχι μόνο δεν υπήρχε συγκατάβαση αντιθέτως υπήρξαν κατηγορίες στο πρόσωπο του προέδρου καθώς και σε άλλους γονείς που διεκδικούσαν, χρεώνοντας τους πάντα, ως κερασάκι στην τούρτα, τις πολιτικές σκοπιμότητες.

Σε όλες αυτές τις επιλογές λοιπόν ως Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων δεν μείναμε σε καταγγελίες. Επιλογή μας ήταν το συμφέρον των παιδιών μας και με γνώμονα αυτό πράξαμε τα ακόλουθα.

Το 2019, πραγματοποιήσαμε το θεσμό πλέον της μαθητικής γιορτής, σε συνεργασία με την Εθελοντική Ομάδα Δασοπροστασίας .Η 19^η μαθητική γιορτή με τίτλο «Κάτω από τον ίσκιο του βουνού» και με το περιεχόμενο που σχεδιάσαμε, είχε την πρόθεση όχι μόνο να ευαισθητοποιήσει γονείς και παιδιά σχετικά με το περιβάλλον και τους κινδύνους που το απειλούν, και να συμβάλλουμε με ενεργή συμμετοχή και να καταδικάσουμε τη διαχρονική προσπάθεια που γίνεται, για την εμπορευματοποίηση του Υμηττού.

• Κάναμε παρεμβάσεις στην ΚΤΥΠ και στον Δήμο για τα κτιριακά, με αφορμή ζημιά που είχε δημιουργηθεί στο λέβητα του 2^ου Δημοτικού και που οδήγησε στην αντικατάστασή του.
• Διεκδικήσαμε κάθε ευρώ που προορίζεται για τις επισκευές των σχολείων να πηγαίνει στις επισκευές.
• Η Ένωση μαζί με τους εκπαιδευτικούς και το σωματείο τους το Ρόζα Ιμβριώτη στηρίξαμε όλες τις κινητοποιήσεις μπροστά στην θεσμοθέτηση της υποχρεωτικής δίχρονης προσχολικής αγωγής, χωρίς να προϋπολογίζεται ούτε ευρώ με τα τσίγκινα κουτιά, τα κοντέινερ, για να στεγάσουν τεσσάρων και πέντε χρονών παιδιά. Βρεθήκαμε μαζί τους στην ΚΤΥΠ πρώην ΟΣΚ.
• Βγάλαμε ψήφισμα ενσωματώνοντας εκτός των άλλων και την ανάγκη για πλήρη έλεγχο και ενδεχομένως αντικατάστασης του συστήματος θέρμανσης σε όλα τα σχολεία της Καισαριανής λόγω παλαιότητας.  Επίσης λόγω του τότε πρόσφατου σεισμού, την ανάγκη στατικών μελετών κ.α.
• Προτείναμε να γίνει πλήρης τεχνολογικός έλεγχος των υποδομών σε όλα τα σχολεία ώστε να υπάρξει η απαραίτητη αντικατάσταση σε όλο τον ηλεκτρονικό – μηχανολογικό εξοπλισμό, όπου αυτή απαιτείται, από την ΚΤΥΠ ή το Υπουργείο Παιδείας.
• Προτείναμε το πνευματικό κέντρο να ανοίξει τις πόρτες του και να βάλει στα σχολεία δωρεάν πολιτιστικές δραστηριότητες για το σύνολο των μαθητών χωρίς διακρίσεις, στηρίζοντας και ενισχύοντας το αίτημα συλλόγων.
• Μες την πανδημία, απαιτήσαμε όλα τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα ώστε να παραμείνουν τα σχολεία ανοιχτά. Κάναμε προτάσεις όπως να αναλάβει ο δήμος τα rapid test ακόμα κι αν ο ΕΟΔΥ δεν τα αναλάμβανε, ώστε να υπάρχει έλεγχος της διασποράς στη σχολική κοινότητα.
• Αποκαλύψαμε, αφού εξακριβώθηκε μετά την επικοινωνία που είχαμε με τις αρμόδιες αρχές, ότι πάλι για χάρη κόστους, η δημοτική αρχή είχε διαθέσει αντισηπτικά ακατάλληλα και χωρίς άδεια κυκλοφορίας από τον ΕΟΦ.
• Προτείναμε και εγκρίθηκε από όλες τις αρμόδιες επιτροπές καθώς και το διοικητικό συμβούλιο, έκτακτη ενίσχυση των σχολικών επιτροπών με 40.000 Ευρώ από την έκτακτη χρηματοδότηση για Covid που δόθηκε από το κεντρικό κράτος (απόφαση που αυθαίρετα ακόμα δεν έχει υλοποιηθεί)
• Κατά τη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης και αντιλαμβανόμενοι το μέγεθος του προβλήματος, και με αποκορύφωμα όταν βρήκαμε παιδί με τη μαμά του να συνδέεται στο internet, μέσα στο κρύο, έξω από το Μουσείο, προτείναμε την αγορά εξοπλισμού (λάπτοπ) -από αυτά τα 40.000€- για το σύνολο των πρώτων και βασικών αναγκών, που είχαν δηλώσει οι διευθυντές.
• Από το πρώτο κιόλας lowdown, προσαρμόσαμε τη δράση μας, με προσανατολισμό πάντα όμως την επαφή και ενημέρωση του συνόλου των γονέων και την αλληλεγγύη στις ευπαθείς ομάδες. Δημιουργήσαμε Δίκτυο Αλληλεγγύης καθώς και θεματική ενότητα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, ώστε οι γονείς να έχουν ένα αποκούμπι ενασχόλησης των παιδιών τους και των ίδιων, στο σπίτι. Για να μπορέσουμε όλοι μας να παραμείνουμε δυνατοί.
• Πραγματοποιήσαμε δύο διαδικτυακές εκδηλώσεις, με θέματα όπως τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις των παιδιών από τον εγκλεισμό και τον ρόλο της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
• Πραγματοποιήσαμε ημέρα ενημέρωσης με τα αιτήματά μας και για την πανδημία αλλά και ενάντια στο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο με τραπεζάκι στο σκοπευτήριο και άλλη μία με τη συμμετοχή του μουσικού συλλόγου.
• Διοργανώσαμε συναυλία ενημέρωσης ενάντια στον εκπαιδευτικό νομοσχέδιο μαζί με τους εκπαιδευτικούς του Ρόζα ιμβριώτη και τις δύο Ενώσεις Βύρωνα και Παγκρατίου.
• Μαζί με εκπαιδευτικούς και μαθητές συμμετείχαμε, και κάναμε κάλεσμα σε όλους τους συλλόγους, σε όλες τις κεντρικές εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις για τα μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας στα σχολεία.
• Κατορθώσαμε να παρθεί πίσω η τράπεζα θεμάτων, τα rapid που διεκδικούσαμε να γίνουν έστω Self-Test, να δωθούν μάσκες, έστω και στην αρχή ως αλεξίπτωτα.

Δυστυχώς μερικές πλειοψηφίες από κάποιους συλλόγους, δεν αποδέχθηκαν καν να  στηρίξουν τέτοιες πρωτοβουλίες, καθώς όπως έλεγαν γίνονταν αναφορές σε Δήμο και κυβέρνηση για τις ευθύνες που αντικειμενικά αναλογικά ο καθένας έχει. Τι έπρεπε δηλαδή να λέμε, ότι τα προβλήματα θα λυθούν ως δια μαγείας;

Η νεανική παραβατικότητα, ένα πολυσύνθετο κοινωνικό ζήτημα, διαχρονικά απασχολεί την Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων και έχουμε καταθέσει μια σειρά από προτάσεις. Είναι φαινόμενα που συνδέονται με τη χρήση ουσιών, την οπαδοποίηση, τον ρατσισμό. Γνωρίζουμε ιδιαίτερα όμως και ότι μέσα στην πανδημία, οι ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις των παιδιών από τον εγκλεισμό και η διαχείριση συνολικά της πανδημίας ακόμα και μέσα στα σχολεία, έκαναν πιο έντονο αυτό το ζήτημα. Ήταν βασικό θέμα συζήτησης σε μία από τις διαδικτυακές εκδηλώσεις στις οποίες όπως αναφέραμε και παραπάνω πραγματοποιήσαμε.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων κατά την πανδημία, αλλά και προ αυτής, ως ένα κομμάτι της λύσης αυτού του ζητήματος προωθεί και στηρίζει τα αιτήματα για την ενίσχυση της πρόσβασης των παιδιών σε δωρεάν πολιτισμό και αθλητισμό.

Αντίθετη σε αυτή την κατεύθυνση είδαμε την επιλογή, να μπει αντίτιμο στην Αιολία από τη δημοτική αρχή, να καταργηθούν τα Προγράμματα Αθλητισμού για Όλους από το Υπουργείο Παιδείας. Για δύο χρονιές και ενώ αλλού είχαν δρομολογηθεί, να μην πραγματοποιείται το summer camp, το πνευματικό κέντρο να αρχίζει να λειτουργεί Γενάρη μήνα, να μην υπάρχουν αθλητικοί χώροι προσβάσιμοι.

Κι αν καταφέρουμε και πάμε τα παιδιά μας να παίξουν μπάλα σε καμία ομάδα, δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε το γήπεδο γιατί μας τραμπουκίζουν οι μπράβοι της επαγγελματικής ομάδας στην οποία έχει ενοικιαστεί!

Όλα αυτά έχουν στόχο το κέρδος και σε αυτό δυστυχώς έχει βουτηχτεί και η δημοτική αρχή.

Για αυτό είδαμε να μπαίνουν εμπόδια στη μαθητική γιορτή και να υπάρχουν πρωτόκολλα. Τώρα τις απόκριες πάλι εμπόδια και πρωτόκολλα για κάποιες γιορτές που ζήτησαν κάποιοι σύλλογοι για να ξεφαντώσουν τα παιδιά μας.

Τα Χριστούγεννα όμως στα ξύλινα δεν υπήρχαν πρωτόκολλα για τα παιδιά μας που τελικά μαζεύτηκαν εκεί, ούτε όταν έρχονται ΜΚΟ και ζητάνε τα σχολεία για δράσεις όπου τους δίνονται απλόχερα. Η διαφορά ήταν ότι στα ξύλινα υπήρχαν έσοδα.

Αυτή ήταν η Ένωση αυτά τα τρία χρόνια. Συνέχεια μιας παρακαταθήκης, όπου ότι έχει κερδηθεί έχει κερδηθεί με αγώνα και όχι γιατί μας χαρίστηκε. Αυτό θέλουμε να είναι το γονεϊκό κίνημα.

Να βγαίνει μπροστά, να διεκδικεί για το συμφέρον των παιδιών μας. Να μην σκύβει το κεφάλι και να διαχωρίζει το δίκαιο και το άδικο.

Να μπαίνει μπροστά το συλλογικό συμφέρον και όχι ο ατομισμός, οι «γνωστοί» και τα χατίρια.

Να μη συμβιβάζεται με το λιγότερο κόστος σε αυτά που θα έπρεπε ήδη να παρέχονται, όπως για παράδειγμα για κάποιους που βάζανε ζήτημα για χαμηλότερο κόστος στα PCR και όχι για δωρεάν παροχή, την ώρα που οι γονείς είχαν ξεποδαριαστεί από Δήμο σε Δήμο για να βρουν δημόσια δομή.

Το Δ.Σ έχει πάρει απόφαση, το επόμενο Δ.Σ να διατηρήσει τις δεσμεύσεις και τις συνεργασίες που είχε αναπτύξει και το προηγούμενο διάστημα. Τη συμμετοχή μας στη Συντονιστική Επιτροπή  για την Π.Φ.Υ καθώς και με εκπρόσωπό μας, να διατηρηθεί η συμμετοχή μας ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Μικρασιατικού Συλλόγου, για την επέτειο από τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Επίσης έχει αποφασιστεί η 20^η  Μαθητική Γιορτή, που πέρυσι ακυρώθηκε, να υλοποιηθεί φέτος, στο πλαίσιο που διαχρονικά διατηρεί, με δημιουργίες μαθητών-εκπαιδευτικών, στην Αιολία. Το επόμενο Δ.Σ αμέσως με τη σύστασή του, να κλείσει ημ/νιες και να ξεκινήσει τα οργανωτικά ζητήματα καθώς και να ενημερώσει. Ο τίτλος παραμένει ο ίδιος: «Έχεις τα πινέλα, έχεις και τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα!»

«Ειρήνη»

Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.
Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’ τα δέντρα,
είναι η ειρήνη.
(…)
Ειρήνη είναι η μυρωδιά του φαγητού το βράδι,
τότε που το σταμάτημα του αυτοκίνητου στο δρόμο δεν είναι φόβος,
τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει φίλος,
και το άνοιγμα του παράθυρου κάθε ώρα σημαίνει ουρανός
(…)
Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα
κ’ ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.
(…)
Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων
είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου
(…)
Αδέρφια,
μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει
όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά μας.
Δώστε τα χέρια, αδέρφια μου,
αυτό ‘ναι η ειρήνη.

Γιάννης Ρίτσος
ΑΘΗΝΑ, Γενάρης 1953
Από τη συλλογή Αγρύπνια (1941-1953)

---

ΨΗΦΙΣΜΑ

Εμείς, οι γονείς των παιδιών όλης της χώρας,  νιώθουμε την αγωνία της καταστροφής που προκαλούν οι πόλεμοι.

 Αγωνιούμε για το μέλλον των παιδιών μας και των παιδιών όλου του κόσμου.

 Ανταποκρινόμαστε στον κάλεσμα της Ομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων Περιφέρειας Αττικής.

Υπογράφουμε αυτό το κείμενο για να δείξουμε την εναντίωσή  μας στον πόλεμο που γίνεται στην Ουκρανία. Ένα πόλεμο που γίνεται για να αυξηθεί η επιρροή της μιας ή της άλλης πλευράς (Ρωσία -ΝΑΤΟ/ ΗΠΑ/Ε.Ε), με θύματα τους λαούς που καλούνται να πληρώσουν με τον ξεριζωμό από τον τόπο τους, ακόμα και με την ίδια τους τη ζωή. Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους. Μπορούν να ζουν ειρηνικά, με συνεργασία και σεβασμό ο ένας για τον άλλο.

 Υπογράφουμε αυτό το κείμενο για να δηλώσουμε ότι δε θα δεχτούμε για άλλη μία φορά να πληρώσουν τα παιδιά και οι οικογένειές μας τις συνέπειες. Πληρώνουμε εδώ και χρόνια κάθε χρόνο 4 δις για πολεμικές δαπάνες για να μπλεκόμαστε όλο και περισσότερο σε έναν επικίνδυνο πόλεμο. Την ίδια ώρα  η ακρίβεια εκτινάσσεται,  η  χρηματοδότηση  για  την παιδεία   μειώνεται  συνεχώς, ενώ μόλις προχθές η κυβέρνηση έστειλε εγκύκλιο στα σχολεία για να προχωρήσουν στην εμπορική χρήση των χώρων τους για την εξασφάλιση χρημάτων. Προφανώς δεν έχουν καμία διάθεση να αυξήσουν την κρατική χρηματοδότηση…  ούτε καν  για να καλυφθούν οι αυξημένοι λογαριασμοί που φτάνουν στα σχολεία.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον λαό της Ουκρανίας, στο λαό της Ρωσίας και τους λαούς όλων των χωρών.

 Διεκδικούμε:

Έξω η Ελλάδα από τον πόλεμο.  Δε δεχόμαστε να φεύγουν από βάσεις, λιμάνια, δρόμους και θάλασσες της Ελλάδας τα φονικά σύνεργα του πολέμου. Δε δεχόμαστε να γινόμαστε υποψήφιος στόχος αντιποίνων.

Δώστε λεφτά για την παιδεία, για την υγεία. Δεν αποδεχόμαστε να ζούνε τα παιδιά μας  σε κρύα σπίτια, να τελειώνουν τα λεφτά μας πολύ πριν τελειώσει ο μήνας, να στερούμαστε ακόμα και τα στοιχειώδη.

Τα παιδιά μας δικαιούνται να ζήσουν με δικαιώματα σε έναν ειρηνικό κόσμο γιατί

«Τ᾿ ὄνειρο τοῦ παιδιοῦ εἶναι ἡ εἰρήνη…»